Zaburzenia erekcji – jak odróżnić tymczasowe od przewlekłych?

Niezależnie od tego, czy występują sporadycznie, czy regularnie, problemy z potencją wywołują u mężczyzny silny stres. Warto odróżnić zaburzenia o charakterze tymczasowym od tych przewlekłych – głównie dlatego, że podlegają innemu trybowi leczenia.

Trudno znaleźć dorosłego mężczyznę, który choć raz w swoim życiu nie doświadczyłby problemów z erekcją. Wbrew stereotypowej opinii, męski wzwód nie występuje „na zawołanie”, a prawdziwy mężczyzna nie jest „zawsze gotowy”.

Należy jednak przyznać, iż nawet jednorazowe doświadczenie zaburzeń erekcji jest dla mężczyzny doświadczeniem traumatycznym. W głowie pojawiają się pytania o przyczynę i obawa, że sytuacja taka może się powtórzyć. Zaburzenia erekcji trzeba leczyć. Na początek jednak warto odróżnić te przewlekłe od tymczasowych.

Zaburzenia erekcji tymczasowe i przewlekłe

Najważniejszą różnicą pomiędzy zaburzeniami erekcji o charakterze przewlekłym od tych tymczasowych jest czas występowania i przyczyna. Jeśli problem z osiągnięciem i utrzymaniem wzwodu umożliwiającego stosunek pojawia się regularnie i nie mija przez 3 do 6 miesięcy, najprawdopodobniej mamy do czynienia z przewlekłym zaburzeniem erekcji. Podłożem tego typu dysfunkcji zwykle jest czynnik chorobowy – niewykryte nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, cukrzyca, choroby nerek czy wątroby, ale też zła dieta, brak ruchu lub otyłość. Przewlekłe zaburzenia erekcji dotykają też panów palących papierosy i nadużywających alkoholu.

Zaburzenia erekcji o charakterze tymczasowym pojawiają się tylko w określonych okolicznościach. Najlepszym przykładem jest sytuacja, w której mężczyzna godzi się na seks, mimo iż zupełnie nie ma na to ochoty. Spadek sprawności seksualnej zwykle występuje też po alkoholu – nawet niewielka ilość wyskokowego napoju może znacznie osłabić czynność erekcyjną. Mężczyzna może mieć trudności ze wzwodem w sytuacji, gdy jest bardzo zmęczony lub zestresowany, a także w czasie konfliktów z partnerką.

Jak leczy się zaburzenia erekcji

W przypadku tymczasowych problemów z potencją nie ma konieczności stosowania leczenia farmakologicznego. Warto jednak zastanowić się, w jakich okolicznościach pojawiają się zaburzenia wzwodu i postarać się wyeliminować czynniki, które do nich doprowadzają. Na sprawność seksualną pozytywnie wpływa ruch i odpowiednia dieta.

Jeśli zaburzenia mają charakter przewlekły, raczej nie obędzie się bez pomocy lekarza. Lekami pierwszego rzutu przy problemach z potencją są tabletki z sildenafilem, tadalafilem lub inną substancją aktywną z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (Viagra, Kamagra, Cialis, Levitra itp.). Równocześnie z farmakoterapią należy rozpocząć leczenie problemu źródłowego. Diagnoza może wymagać różnych badań, m.in. oznaczenia stężenia glukozy we krwi, pomiaru ciśnienia tętniczego, kontroli gruczołu krokowego czy oznaczenie stężenia hormonu tyreotropowego (TSH) we krwi. Jeśli dysfunkcja seksualna ma podłoże psychogenne, pomoże seksuolog. W niektórych przypadkach może on zalecić m.in. psychoterapię. Tylko takie kompleksowe leczenie pozwoli skutecznie pozbyć się problemów ze wzwodem.