Archiwum kategorii: Bez kategorii

Leki hormonalne stosowane w leczeniu zaburzeń wzwodu

Zastanawiasz się, jak przebiega leczenie problemów z potencją? Obawiasz się pierwszej wizyty u lekarza? Takie odczucia ma wielu mężczyzn. W rzeczywistości zaburzenia wzwodu są dość częstą przypadłością – dotykają pacjentów w różnym wieku. W celu poprawy sprawności seksualnej stosuje się m.in. leki hormonalne.

Skąd biorą się zaburzenia wzwodu?

Problemy ze wzwodem mogą mieć różne podłoże. Dzieli się je na organiczne i psychogenne. Pierwsze to przede wszystkim różnego rodzaju choroby: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, niewydolność nerek itp. Wśród drugich natomiast najczęściej mamy do czynienia z przewlekłym stresem, przemęczeniem czy obawą przed seksem. Jednak bardzo często zaburzenia wzwodu mają podłoże hormonalne. Niedobór testosteronu to naturalny skutek starzenia się organizmu, występujący u mężczyzn w podeszłym wieku. Zdarza się jednak, iż nawet młodzi mężczyźni przed 40-tym rokiem życia mają zbyt niski poziom tego hormonu we krwi.

Uzupełnienie niedoboru testosteronu

Testosteron jest podstawowym steroidowym męskim hormonem płciowym. Odpowiada za rozwój narządów płciowych oraz ich funkcjonowanie, a także męskie cechy, takie jak rozbudowana tkanka mięśniowa, niski tembr głosu czy męski typ owłosienia. Testosteron produkowany jest przez jądra i korę nadnerczy.


Niedobór testosteronu stwierdza się po kilkukrotnym oznaczeniu poziomu tego hormonu w surowicy krwi. Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest wykluczenie występowania nowotworu gruczołu krokowego. W leczeniu niedoborów najczęściej stosuje się pochodne estrowe naturalnego hormonu.


W przypadku leków doustnych wykorzystuje się undecylenian – jedyną pochodną testosteronu, która jest wchłaniania w jelitach. Lek podawany jest w dwóch dawkach na dobę po 120-160, dawka podtrzymująca natomiast wynosi 40-120 mg na dobę.


Zdecydowanie częściej jednak wykorzystuje się preparaty podawane domięśniowo. Dawka 5-11ng/ml utrzymuje swoje działanie przez 3-5 tygodni.


Testosteron podaje się też w formie plasterków i żeli, które przenikają przez skórę, skąd substancje lecznicze wchłaniają się do krążenia ogólnego. Żel w dawce 3g/dobę aplikuje się na brzuch lub wewnętrzną część ud – naprzemiennie, każdego dnia w inny rejon ciała.

Nie tylko hormony

Leki hormonalne stosuje się wyłącznie przy stwierdzonym niedoborze testosteronu. Znacznie częściej jednak zaburzenia wzwodu leczy się środkami farmaceutycznymi zawierającymi inhibitory fosfodiesterazy typu 5. Wśród nich za najskuteczniejszy uważany jest sildenafil, występujący w lekach takich jak Viagra i Kamagra. Inne to tadalafil, wardenafil i awanafil.


Inhibitory fosfodiesterazy typu 5 usuwają objawy zaburzeń erekcji niezależnie od ich przyczyny. Oznacza to skuteczność zarówno przy impotencji wywołanej różnego rodzaju chorobami, jak i zaburzeniami hormonalnymi, a także czynnikami psychogennym. Zwykle stanowią leki pierwszego rzutu – dzięki nim pacjent odzyskuje sprawność seksualną. Dodatkowe badania pozwalają jednak zdiagnozować rzeczywistą przyczynę problemu i rozpocząć konkretne leczenie nastawione na usunięcie źródła zaburzeń.

Leczenie impotencji u pacjentów z depresją

Depresja należy do najczęściej diagnozowanych chorób u ludzi. Objawia się nie tylko w sferze emocji i psychiki, ale też w ciele. Jednym z psychosomatycznych objawów tej podstępnej choroby są zaburzenia erekcji u mężczyzn. Ze względu na fakt, iż obniżenie jakości życia seksualnego wpływa negatywnie na proces wychodzenia z depresji, problemy z potencją należy bezwzględnie leczyć.

Czym tak naprawdę jest depresja

Depresja to coś więcej niż trwające dłuższy czas pogorszenie nastroju. To zespół objawów przeżywanych bardzo boleśnie przez dotkniętą nimi osobę, niezależnie od jej woli, wewnętrznej siły i rozsądku. Chory przeżywa swoją bezsilność i bezradność, a przy tym ma poczucie braku kontroli sytuacji. Objawami depresji są m.in. obniżenie nastroju i uczucie smutku, znaczne obniżenie chęci do jakiegokolwiek działania, obniżenie napędu psychoruchowego – zwykłe czynności wykonywane są znacznie wolniej niż niegdyś, zaburzenia snu, koncentracji i pamięci, zwiększona potrzeba płaczu i innego wyrażania smutku.


Człowiek dotknięty depresją często przestaje dbać o siebie i swoje otoczenie. To sytuacja wyjątkowo trudna nie tylko dla niego samego, ale też dla jego otoczenia. Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet spada zainteresowanie sprawami seksualnymi. A gdy już dochodzi do zbliżenia, często osoby te nie odczuwają z niego satysfakcji. U mężczyzn pojawiają się zaburzenia erekcji.

Problemy z potencją po lekach

Zachowanie sprawności seksualnej w depresji jest szczególnie trudne. Dzieje się tak również ze względu na negatywny wpływ na libido i potencję, jaki wykazują niektóre leki przeciwdepresyjne. Pacjent, który zdecydował się na leczenie u psychiatry, może znacznie wolniej odzyskiwać równowagę, jeśli w sferze seksualnej wciąż zmaga się z problemami ze sprawnością.


Na tym etapie leczenia to szczególnie ważne, aby o spadku libido i problemach z potencją powiedzieć lekarzowi. Seks ma ogromny wpływ na równowagę hormonalną zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Pozwala rozładować napięcie emocjonalne i poczuć ukojenie w bliskości z partnerem. Jednak seks w żadnym razie nie jest lekarstwem na depresję. Aby pacjent odzyskał równowagę, konieczne jest przyjmowanie leków zarówno przeciwdepresyjnych, jak i środków na potencję. Oczywiście farmakoterapii zwykle towarzyszy psychoterapia.

Jak leczy się zaburzenia erekcji

Lekami stosowanymi w leczeniu impotencji u mężczyzn są przede wszystkim inhibitory fosfodiesterazy typu 5 – organiczne związki chemiczne, które wpływają na wydzielanie tlenku azotu w organizmie. Niezależnie od tego, czy przyczyna zaburzeń erekcji jest organiczna, czy psychogenna, związki takie jak sildenafil (np. Viagra) czy tadalafil (Cialis) wykazują się wysoką skutecznością. W przypadku depresji w grę mogą wchodzić oba czynniki – z jednej strony niechęć do podejmowania aktywności seksualnej wywołana depresją, a z drugiej zablokowanie pewnych naturalnych mechanizmów spowodowane przyjmowaniem określonych leków. Połączenie tych dwóch rodzajów środków farmakologicznych znacznie ułatwia i przyśpiesza leczenie. Pomaga też pacjentowi odzyskać równowagę w sferze seksualnej.

Czy Viagra działa na kobietę tak jak na mężczyznę? Sprawdź, czy panie mogą ją stosować!

Kobiety kupują Viagrę. To fakt, któremu nie mogą zaprzeczyć nawet lekarze bijący na alarm, że nie jest to lek przeznaczony dla kobiet. Pomimo ostrzeżeń zawartych w ulotkach wciąż znajdują się śmiałe panie, gotowe wypróbować legendarny niebieski specyfik na własnej skórze. Z jakim efektem?

Dlaczego kobiety kupują Viagrę?

Na początek ustalmy jedno: żaden lekarz nie wypisze kobiecie recepty na Viagrę. To lek przeznaczony wyłącznie dla mężczyzn i nie może być stosowany przez płeć piękną. Jeśli więc kobieta stoi w aptece po ten lek, najpewniej recepta została wystawiona na jej męża, kuzyna czy anonimowego kolegę z internetu.


Kobiety zdecydowane wypróbować Viagrę czy inne tego typu leki (Kamagrę, Cialis czy Levitrę) najczęściej mają problem z popędem seksualnym. Łykają niebieską tabletkę z nadzieją, że nagle zapałają pożądaniem do partnera, a chłód w sypialni ogrzeje wielka namiętność.

Moment, w którym czar pryska

Niestety, nadzieje na wielkie namiętności okazują się złudne (chyba, że Viagra zadziała w ten sposób na zasadzie placebo). Leki na potencję nie zwiększają libido, nie wpływają na popęd seksualny, a tym bardziej nie wzbudzają uczucia namiętności między partnerami. Przeciwnie – substancje czynne zawarte w tego typu farmaceutykach mogą zadziałać wyłącznie przy wystąpieniu podniecenia seksualnego. Niezbędny jest bodziec zewnętrzny (pieszczoty, pożądanie), który aktywuje odpowiednie neurony. Mówimy tu oczywiście o mężczyznach i mechanizmie erekcji, a nie o kobietach.

Jak działa sildenafil

Substancją czynną zawartą w Viagrze jest sildenafil – organiczny związek chemiczny z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5. Działanie tego związku polega na blokowaniu aktywności hormonu, który wpływa hamująca na męską erekcję. W rezultacie zwiększa się dopływ krwi do członka i kontrola nad jej odpływem. U kobiet sfera płciowa funkcjonuje zupełnie inaczej. Ukrwienie narządów płciowych ma pewien wpływ m.in. na możliwość osiągnięcia orgazmu, jednak w żadnej sposób nie wpływa pobudzająco na libido czy nawilżenie pochwy.


Viagra u kobiety w większości przypadków nie wywoła żadnego skutku. W niektórych jednak spowoduje uciążliwe efekty uboczne, takie jak bóle głowy, zaczerwienienie twarzy czy nawet zaburzenia widzenia. Szczególnie, gdy kobieta przyjmie całą tabletkę leku – co jest dawką zbyt dużą nawet dla wielu mężczyzn!

Badania nad Viagrą

Naukowcy wciąż intensywnie badają niesamowite działanie Viagry, eksperymentują i pracują m.in. nad żeńskim odpowiednikiem tego niezwykłego leku. Pewne badania wskazują, iż sildenafil może pomóc w problemach seksualnych m.in. kobietom w okresie klimakterium, po operacji usunięcia macicy oraz chorym na cukrzycę. Należy jednak pamiętać, iż są to dopiero badania – naukowcy nie wykluczyli jeszcze m.in. ryzyka powikłań. Lepiej więc podchodzić do nich sceptycznie i zaufać temu, co mówią lekarze i ulotka. Viagra nie została stworzona dla kobiet i niech tak pozostanie. Na rynku dostępnych jest wiele innych farmaceutyków przeznaczonych m.in. do leczenia obniżonego libido u pań czy suchości pochwy.

Brak satysfakcji z seksu – co może być przyczyną?

Ochota na intymne zbliżenie nachodzi się znacznie rzadziej niż kiedyś, a gdy już do niego dojdzie, seks nie daje ci zadowolenia? Przyczyny tego stanu rzeczy mogą być bardzo różne – od rutyny i nudy typowej dla wieloletnich związków, aż po depresję i różnego rodzaju choroby ogólnoustrojowe.

Gdy niechęć staje się problemem

Każdemu z nas od czasu do czasu „przytrafia się” seks, który nie daje pełnej satysfakcji. Może był inicjowany w pośpiechu, może przeciwnie – w zmęczeniu, niechętnie, z poczucia obowiązku. Może dla którejś ze stron nie zakończył się orgazmem. To normalne – nie każdy seks jest tak samo namiętny i „wystrzałowy”. Problem zaczyna się, gdy brak satysfakcji towarzyszy każdemu zbliżeniu – nawet temu zainicjowanemu w zupełnie sprzyjających okolicznościach. Zanim zaczniesz myśleć, że coś jest z tobą nie tak, przeanalizuj możliwe przyczyny tego problemu.

Przemęczenie i stres

Spadek satysfakcji z życia intymnego, a nawet problemy ze sprawnością seksualną, to choroba XXI wieku ludzi przemęczonych. Nadmiar obowiązków i życie w ciągłym napięciu absolutnie nie sprzyjają miłosnym uniesieniom. Psychika ma bardzo silny wpływ na mechanizmy działające w naszym ciele. Mężczyzna żyjący w ciągłym stresie może mieć nawet problemy z erekcją. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety tracą zainteresowanie sprawami seksualnymi, bez reszty oddając się obowiązkom. Może być też wręcz odwrotnie – wewnętrzne napięcie zwiększa potrzebę seksualnego rozładowania. Niestety, taki seks wraz z oczekiwanym odprężeniem przynosi też frustrację i poczucie braku sensu.

Zła dieta i brak ruchu

Nasze zdrowie bierze się z tego, co jemy. Jeśli odżywiamy się niezdrowo, nie dostarczamy organizmowi witamin i minerałów potrzebnych do zachowania funkcji seksualnych. Jeśli do tego jesteśmy na bakier z aktywnością fizyczną, możemy spodziewać się spadku libido i braku satysfakcji z seksu. Taki styl życia wiąże się nie tylko z groźbą nadwagi i otyłości, ale też z ryzykiem rozwoju wielu groźnych chorób.

Groźne choroby

Cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, niewydolność nerek, nadczynność i niedoczynność tarczycy – to tylko niektóre z wielu chorób, które objawią się m.in. spadkiem jakości życia seksualnego. Spada libido, pojawiają się zaburzenia erekcji i orgazmu, samo odbycie stosunku seksualnego zdaje się sprawiać trudność.


Spadek satysfakcji z seksu jest też jednym z wielu objawów depresji i innych zaburzeń nastroju. Osoby zmagające się z trudnościami emocjonalnymi mogą nie być w stanie czerpać radości z niczego. Rzeczy, które wcześniej je pasjonowały, mogą zupełnie stracić swoją atrakcyjność. Charakterystyczny dla depresji jest spadek zainteresowania aspektami seksualnymi.

Co robić?

Z niektórymi przyczynami braku satysfakcji z seksu możemy poradzić sobie sami. Zminimalizowanie stresujących czynników i rezerwowanie czasu na odpoczynek, zmiana diety, wprowadzenie aktywności fizycznej – wszystko to może sprawić, że zaczniemy czerpać więcej radości ze zbliżeń.


Czasem potrzebna jest pomoc specjalisty. Nieraz leczenie wymaga farmakoterapii, np. stosowania leków na zaburzenia erekcji, takich jak Cialis czy Viagra. Konieczne może też być leczenie schorzeń takich jak cukrzyca czy nadciśnienie. W innym wypadku lekarz może zalecić rozpoczęcie psychoterapii. Niezależnie od tego, jakie środki przyjdzie nam przedsięwziąć, zdecydowanie warto zawalczyć o jakość swojego życia seksualnego. Ma ono wpływ na wiele aspektów naszego codziennego funkcjonowania – także ogólne zdrowie i samopoczucie.

Zaburzenia erekcji – jak odróżnić tymczasowe od przewlekłych?

Niezależnie od tego, czy występują sporadycznie, czy regularnie, problemy z potencją wywołują u mężczyzny silny stres. Warto odróżnić zaburzenia o charakterze tymczasowym od tych przewlekłych – głównie dlatego, że podlegają innemu trybowi leczenia.

Trudno znaleźć dorosłego mężczyznę, który choć raz w swoim życiu nie doświadczyłby problemów z erekcją. Wbrew stereotypowej opinii, męski wzwód nie występuje „na zawołanie”, a prawdziwy mężczyzna nie jest „zawsze gotowy”.


Należy jednak przyznać, iż nawet jednorazowe doświadczenie zaburzeń erekcji jest dla mężczyzny doświadczeniem traumatycznym. W głowie pojawiają się pytania o przyczynę i obawa, że sytuacja taka może się powtórzyć. Zaburzenia erekcji trzeba leczyć. Na początek jednak warto odróżnić te przewlekłe od tymczasowych.

Zaburzenia erekcji tymczasowe i przewlekłe

Najważniejszą różnicą pomiędzy zaburzeniami erekcji o charakterze przewlekłym od tych tymczasowych jest czas występowania i przyczyna. Jeśli problem z osiągnięciem i utrzymaniem wzwodu umożliwiającego stosunek pojawia się regularnie i nie mija przez 3 do 6 miesięcy, najprawdopodobniej mamy do czynienia z przewlekłym zaburzeniem erekcji. Podłożem tego typu dysfunkcji zwykle jest czynnik chorobowy – niewykryte nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, cukrzyca, choroby nerek czy wątroby, ale też zła dieta, brak ruchu lub otyłość. Przewlekłe zaburzenia erekcji dotykają też panów palących papierosy i nadużywających alkoholu.


Zaburzenia erekcji o charakterze tymczasowym pojawiają się tylko w określonych okolicznościach. Najlepszym przykładem jest sytuacja, w której mężczyzna godzi się na seks, mimo iż zupełnie nie ma na to ochoty. Spadek sprawności seksualnej zwykle występuje też po alkoholu – nawet niewielka ilość wyskokowego napoju może znacznie osłabić czynność erekcyjną. Mężczyzna może mieć trudności ze wzwodem w sytuacji, gdy jest bardzo zmęczony lub zestresowany, a także w czasie konfliktów z partnerką.

Jak leczy się zaburzenia erekcji

W przypadku tymczasowych problemów z potencją nie ma konieczności stosowania leczenia farmakologicznego. Warto jednak zastanowić się, w jakich okolicznościach pojawiają się zaburzenia wzwodu i postarać się wyeliminować czynniki, które do nich doprowadzają. Na sprawność seksualną pozytywnie wpływa ruch i odpowiednia dieta.


Jeśli zaburzenia mają charakter przewlekły, raczej nie obędzie się bez pomocy lekarza. Lekami pierwszego rzutu przy problemach z potencją są tabletki z sildenafilem, tadalafilem lub inną substancją aktywną z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (Viagra, Kamagra, Cialis, Levitra itp.). Równocześnie z farmakoterapią należy rozpocząć leczenie problemu źródłowego. Diagnoza może wymagać różnych badań, m.in. oznaczenia stężenia glukozy we krwi, pomiaru ciśnienia tętniczego, kontroli gruczołu krokowego czy oznaczenie stężenia hormonu tyreotropowego (TSH) we krwi. Jeśli dysfunkcja seksualna ma podłoże psychogenne, pomoże seksuolog. W niektórych przypadkach może on zalecić m.in. psychoterapię. Tylko takie kompleksowe leczenie pozwoli skutecznie pozbyć się problemów ze wzwodem.

Tabletki na potencję – jak działają? Czy są skuteczne i bezpieczne?

Viagra, Kamagra, Cialis, Mensil – leki na potencję na receptę czy bez recepty? A może suplement diety z cynkiem? Na półkach aptek jest obecnie tak dużo środków dla mężczyzn, że można się pogubić. Sprawdź, jak działają poszczególne produkty, czy naprawdę są skuteczne i bezpieczne!

Leki na potencję każdego roku cieszą się coraz większym zainteresowaniem panów w różnym wieku. Wynika to nie tylko z szerszą skalą problemu zaburzeń erekcji, ale też większą otwartością mężczyzn na leczenie. Świadomość, iż nie są sami z tym problemem, pomaga przełamać wstyd i zgłosić się do lekarza lub farmaceuty po odpowiedni produkt.

Jak działają tabletki na potencję

Na rynku dostępnych jest kilka różnych rodzajów środków na potencję. Bez recepty dostaniem np. różnego rodzaju suplementy diety oparte na cynku. W składzie wielu z nich znajdziemy też różnego rodzaju wyciągi roślinne i inne naturalne substancje uznawane za afrodyzjaki. Zadaniem tych preparatów jest zwiększenie produkcji testosteronu (tu główną rolę odgrywa cynk), a także wzmocnienie ogólnej kondycji mężczyzny poprzez m.in. poprawę pracy układu sercowo-naczyniowego.


Suplementy diety dla mężczyzn są bezpieczne. Jedynie panowie z poważnymi problemami zdrowotnymi (np. po zawale lub udarze) powinni wcześniej skonsultować się w tej kwestii z lekarzem. Jeśli chodzi o skuteczność, jest ona różna u różnych mężczyzn. Jeśli problem z potencją ma swoje źródło w niedostatecznej produkcji testosteronu, a to z kolei – w niedoborze cynku, suplement spełni swoją rolę. Przy poważniejszych zaburzeniach erekcji zwykle potrzebne są silniejsze środki.

Leki na potencję – działanie, skuteczność i bezpieczeństwo

W przeciwieństwie do suplementów diety, leki na potencję są produktami o skuteczności potwierdzonej klinicznie. Substancjami czynnymi stosowanymi w tego typu środkach są:

  • sildenafil (Viagra, Kamagra)
  • tadalafil (Cialis)
  • wardenafil (Levitra)
  • awanafil (Spedra)

Za najbardziej skuteczne uznawane są leki na potencję z sildenafilem. Satysfakcjonujące działanie potwierdza niemal 90% badanych mężczyzn. Pozostałe środki również wyróżniają się wysoką skutecznością. Dla większości mężczyzn są bezpieczne, choć niosą ze sobą pewne ryzyko efektów ubocznych. Szczególnie często narzekają na nie panowie stosujący sildenafil w wysokich dawkach. Te niepożądane efekty to m.in. bóle głowy, zaczerwienienie twarzy i bóle mięśni.


Leki na potencję w większych dawkach dostępne są na receptę. Kilka lat temu niektóre koncerny farmaceutyczne wypuściły na rynek tabletki zawierające m.in. sildenafil, ale w dawce najmniejszej. Podczas gdy tabletka Viagry lub Kamagry zawiera 100 mg sildenafilu, np. Mensil czy Inventum ma jej 25 mg. Według badań, minimalna dawka okazuje się skuteczna dla około 60% mężczyzn. Środki na potencję bez recepty sprawdzają się u pacjentów z zaburzeniami erekcji o słabym lub umiarkowanym nasileniu.


Pamiętajmy przy tym, iż najlepszy sposób leczenia najlepiej dobierze specjalista. Przed zastosowaniem jakichkolwiek tabletek na potencję warto skonsultować się z lekarzem.

Tabletki antykoncepcyjne a spadek libido

Zmniejszona ochota na seks i słabsze doznania to jeden z najbardziej odczuwalnych efektów ubocznych stosowania antykoncepcji hormonalnej. Nic wahaj się powiedzieć o nich lekarzowi. Zwykle pomaga zmiana leku. Jeśli jednak zdecydujesz się całkowicie odstawić tabletki, pamiętaj o zastosowaniu innej metody zapobiegania ciąży.

Antykoncepcja hormonalna to jedna z dwóch najskuteczniejszych metod zapobiegania ciąży. Wygodniejsza niż prezerwatywy, w wielu przypadkach działa korzystnie na kobiecy organizm. Pomaga m.in. uregulować cykle miesiączkowe i zmniejszyć bóle menstruacyjne. Poprawia wygląd skóry i włosów. Niestety, czasem niesie ze sobą także skutki uboczne.

Wpływ tabletek antykoncepcyjnych na libido

Część dostępnych na rynku tabletek antykoncepcyjnych wykazuje działanie antyandrogenne. To właśnie dzięki tym właściwościom poprawiają one wygląd skóry i włosów. Jednocześnie jednak mogą powodować obniżenie popędu seksualnego. Spadek libido to nie jedyny minus antykoncepcji hormonalnej. Kobiety mają też mniejszą przyjemność ze współżycia i trudniej im osiągnąć orgazm. Efekt taki statystycznie dotyka aż 3 na 10 kobiet. Wiele z nich właśnie z tego względu rezygnuje z antykoncepcji hormonalnej.


Skutki uboczne tabletek antykoncepcyjnych niekoniecznie oznaczają, iż z tego rodzaju zabezpieczenia przed ciążą trzeba całkowicie zrezygnować. Alternatywą dla kobiet, które po tabletkach doświadczają spadku libido, są środki zawierające octan chlormadinonu. Związek ten pozytywnie wpływa na popęd seksualny, pod żadnym względem go nie blokując. Warto też pamiętać o innych czynnikach, mających istotny wpływ na popęd płciowy u kobiet – zbilansowanej diecie, regularnej aktywności fizycznej, wysypianiu się czy chociażby unikaniu stresu.

Co zamiast tabletek

Jeśli zdecydujesz się całkowicie zrezygnować z antykoncepcji hormonalnej, ale póki co nie planujesz ciąży, wybierz inny rodzaj zabezpieczenia. Organizm kobiety po odstawieniu tabletek może być bardziej podatny na zapłodnienie. Absolutnie nie sprawdza się wtedy tzw. metoda kalendarzykowa (która nota bene w ogóle nie powinna być stosowana jako metoda zapobiegania ciąży). Minie bowiem nawet kilka miesięcy, zanim cykl miesiączkowy się ustabilizuje.


Brak antykoncepcji może wpłynąć negatywnie na psychikę zarówno kobiety, jak i jej partnera. Obawa przed niechcianą ciążą potrafi skutecznie zablokować ochotę na seks, a u mężczyzn nawet spowodować zaburzenia erekcji o podłożu psychogennym. Najpewniejszym zabezpieczeniem po odstawieniu tabletek jest prezerwatywa. Inne metody, takie jak np. globulki plemnikobójcze, nie powinny być stosowane jako jedyne zabezpieczenie. Nienajlepszym pomysłem jest też stosunek przerywany, ze względu na wysokie ryzyko zapłodnienia i dyskomfort psychiczny odczuwany przez mężczyznę.


A co w przypadku, gdy zdecydowaliście się na prezerwatywę, jednak seks nie wychodzi wam tak, jak powinien? Wielu mężczyzn uskarża się na brak doznań – dotyczy to szczególnie panów przyzwyczajonych do seksu bez „gumki”. Warto nieco poeksperymentować z różnymi rodzajami kondomów – dobrze dopasowana i odpowiednio cienka prezerwatywa nie powinna być praktycznie w ogóle odczuwalna. Z jej zakładania warto uczynić grę wstępną – pomoże to rozluźnić atmosferę i wprowadzić w sypialni odpowiedni nastrój.

Sprawdzone sposoby na dłuższy seks!

Kiedy seks jest za krótki? Wtedy, gdy nie przynosi satysfakcji przynajmniej jednej ze stron i kończy się wbrew woli mężczyzny. Przedwczesny wytrysk to problem panów w różnym wieku. Na szczęście są na niego skuteczne sposoby!

Ile powinien trwać seks

Według badań przeprowadzonych przez amerykańskiego urologa i seksuologa dra Harry’ego Fischa, niemal co drugiemu mężczyźnie wystarczy zaledwie 2 minuty, bo osiągnąć satysfakcję seksualną. Nic dziwnego, że badania z lat 40’ XX-go wieku wykazały… właśnie taką średnią długość stosunku! Dziś mamy znacznie większą świadomość potrzeb seksualnych kobiet. Większość pań potrzebuje przynajmniej kilka minut więcej, by osiągnąć orgazm i uznać zbliżenie za satysfakcjonujące.


Statystyki dotyczące długości stosunków różnią się w różnych częściach świata. Mieszczą się jednak w granicach 7-12 minut. Najlepiej od razu włożyć między bajki mit, że czym dłuższy seks, tym lepszy. Przedłużająca się przyjemność może zmęczyć, sfrustrować i obniżyć doznania. Seks powinien trwać tyle, by obie strony czerpały z niego szczerą satysfakcję. Dla jednej pary będzie to 5 minut, dla innej 15. Wiele zależy też od okoliczności – szybki „numerek” przed pracą może dać partnerom tyle samo radości, co długie baraszkowanie w łóżku sobotniego wieczoru.

Kiedy seks jest za krótki

O zbyt krótkim stosunku mówimy wtedy, gdy kończy się, zanim obie strony osiągną satysfakcję seksualną. Przedwczesny wytrysk jest problemem głównie dlatego, że mężczyzna nie jest w stanie go powstrzymać. Seks może też skończyć się za wcześnie przez różnego rodzaju zaburzenia erekcji, np. wzwód zanikający podczas stosunku.


Aby wydłużyć czas zbliżeń, wcale nie trzeba poznawać tajnych technik skrywanych w komnatach mnichów tybetańskich. Podstawa to zadbanie o zdrowie i kondycję fizyczną. Problemy ze wzwodem często mają swoje źródło w złej diecie, braku ruchu i otyłości. Źle na męską potencję wpływa też stres, palenie papierosów i alkohol. Ćwiczenia cardio pomagają kontrolować oddech podczas stosunku, a to zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia przedwczesnego wytrysku.

Sprawdzone sposoby na dłuższy seks

Jeśli pomimo dbania o zdrowie wciąż masz problemy z przedwczesnym wytryskiem, wypróbuj poniższe sposoby:


Trening mięśni Kegla – to te mięśnie, którymi zatrzymujesz strumień moczu. Wystarczy napinać je na co najmniej 10 sekund i rozluźnić na kolejne 10. Wykonuj 3 serie takich ćwiczeń każdego dnia, a szybko odczujesz poprawę kontroli nad momentem wytrysku!


Używaj prezerwatywy – mechaniczne zabezpieczenie obniża intensywność doznań. Niektóre zawierają lukrykanty opóźniające wytrysk. Jeśli nie możesz stosować prezerwatyw, wybierz środki znieczulające w spray’u.


Zgłoś się do lekarza – nie tylko dlatego, że może on przepisać leki na potencję zawierające sildenafil, np. Kamagrę czy Cialis. Lekarz najlepiej rozpozna przyczynę problemu, a w razie potrzeby wypisze skierowanie na odpowiednie badania. Czasem przedwczesny wytrysk ma podłoże psychogenne – wtedy konieczna okaże się pomoc seksuologa. Na wizytę można przyjść samemu lub z partnerką.

Seks zamiast treningu? Sprawdź, ile kalorii możesz spalić!

Podczas przeciętnej długości stosunku wcale nie spalamy aż tak dużo kalorii, jak mogłoby się wydawać. Istnieje jednak sporo sprawdzonych sposobów na poprawę seksualnej sprawności. Efektywny trening w sypialni nie tylko wzmocni kondycję, ale też doda energii i poprawi samopoczucie!

Seks to zdrowie. Nie mają co do tego wątpliwości ani lekarze, ani seksuolodzy, ani trenerzy personalni. Regularne współżycie wpływa pozytywnie na ciśnienie krwi, pracę serca, układ nerwowy i gospodarkę hormonalną. Do tego wzmacnia odporność, chroni przed demencją i chorobami psychicznymi. Podobno też świetnie sprawdza się jako trening. Czy rzeczywiście?

Ile kalorii spalamy podczas seksu

Naukowcy z University of Alabama w Birmingham na podstawie badań ustalili, iż w czasie 6-minutowego zbliżenia spalamy około 21 kcal. To jeden z bardziej „pesymistycznych” wyników. Inne dane podali badacze z University of Quebec w Montrealu. Według nich, w czasie przeciętnej długości zbliżenia mężczyzna spala około 104 kcal, a kobieta – 69 kcal.


Wszystko zależy nie tylko od czasu stosunku i naszego zaangażowania, ale też od pozycji, którą wybieramy. Za najbardziej sprzyjające utracie zbędnej tkanki tłuszczowej uznano pozycje stojące – w trakcie takiego „treningu” angażujemy wiele partii mięśniowych. W rezultacie nie tylko spalamy kalorie, ale też wzmacniamy ciało. Druga na liście najlepszych pod względem spalania kalorii jest pozycja misjonarska. Kobiety natomiast najlepiej trenują swoje ciało w pozycji na jeźdźca. Ogromne znaczenie ma też to, czy zbliżenie kończy się orgazmem. W czasie szczytowania występują bowiem skurcze wielu partii mięśniowych, co znacząco podnosi efektywność „ćwiczeń”.

Jak zwiększyć swoje możliwości w sypialni

Choć seks sam w sobie jest pewnego rodzaju treningiem, nie zastąpi tradycyjnej aktywności fizycznej. Regularne ćwiczenia zwiększają poziom testosteronu, wspomagają wydolność oddechową, a kobietom pomagają szybciej i częściej osiągać orgazmy. Poza tym ruch wzmaga libido i świetnie działa na problemy z potencją.


Badania wykazały, iż największą efektywność w łóżku osiągamy rano – pomiędzy godz. 7.00 a 8.00 u mężczyzn zaobserwowano najwyższy poziom testosteronu. Takie poranne ćwiczenie doda energii na cały dzień i poprawi samopoczucie.


Warto też zadbać o odpowiednią dietę. Przede wszystkim powinna być dobrze zbilansowana. Poza tym warto włączyć do niej produkty uznawane za afrodyzjaki, np. owoce morza, figi, borówki, orzechy, czosnek, seler oraz banany.

Gdy spada sprawność

A co w przypadku, gdy pomimo starań twoje możliwości seksualne nie są już takie, jak kiedyś? Problem ten dotyczy przede wszystkim mężczyzn, u których poziom testosteronu po 40. roku życia zaczyna nieuchronnie spadać. Warto przede wszystkim zastanowić się nad przyczyną problemów z potencją. W grę mogą wchodzić nie tylko wiek, dieta czy brak ruchu, ale też różnego rodzaju schorzenia, np. cukrzyca, nadciśnienie itp. Zaburzenia erekcji pojawiają się też przy długotrwałym stresie i przemęczeniu. Najlepiej powiedzieć o swoim problemie lekarzowi. Już internista może przepisać tabletki na potencję, takie jak Kamagra czy Cialis. Skutecznie poprawiają one sprawność seksualną, a przy tym można je w każdej chwili odstawić – gdy nastąpi oczekiwana poprawa czynności erekcyjnej.

Oziębłość seksualna – problem obu płci. Jak ją wyleczyć?

To nie wada charakteru, lecz choroba, z którą można sobie poradzić! Z oziębłością seksualną zmagają się zarówno kobiety, jak i mężczyźni, i to w różnym wieku. Przyczyny tego problemu należy upatrywać w czynnikach psychicznych lub somatycznych.

Hipolibidemia, częściej nazywana oziębłością seksualną, to rodzaj dysfunkcji seksualnej. Objawia się całkowitym brakiem zainteresowania seksualnymi aspektami życia lub zainteresowaniem w bardzo małym stopniu. To coś więcej niż temperament seksualny odznaczający się niewielkimi potrzebami. To zaburzenie popędu seksualnego, mające negatywny wpływ na jakość życia.

Skąd bierze się oziębłość płciowa

Diagnoza oziębłości seksualnej nie jest prosta. Należy bowiem rozróżnić sytuację, w której niechęć do seksu wynika ze znudzenia czy konfliktów z partnerem, od takiej, w której dana osoba w ogólne nie odczuwa pociągu seksualnego. Z hipolibidemią mamy do czynienia w tym drugim przypadku. Podłożem problemu często są różnego rodzaju zaburzenia psychiczne, np. depresja, zaburzenia lękowe, traumy związane z gwałtem czy molestowaniem seksualnym itp. Z oziębłością seksualną może się zmagać osoba cierpiąca na przewlekłe zmęczenie, poddana pod długotrwały stres, ale też uzależniona od pornografii lub substancji psychoaktywnych.


Choć przyczyn oziębłości seksualnej zwykle wypatrujemy w relacjach z partnerem lub doszukujemy się ich w psychice danej osoby, mogą mieć na nią wpływ także czynniki somatyczne. Osłabieniem libido objawiają się choroby takie jak m.in. cukrzyca, niedoczynność tarczycy, niewydolność nerek, schorzenia kardiologiczne, choroby nowotworowe czy nadmiar prolaktyny w organizmie. U mężczyzn wraz z oziębłością seksualną zwykle występują też zaburzenia erekcji. Problemy z potencją można wyeliminować za pomocą leków, takich jak Kamagra czy Cialis, jednak tylko w niewielkim stopniu pomagają one odzyskać utracone libido.

Jak leczy się oziębłość seksualną

Dla większości ludzi seks jest czynnikiem warunkującym przetrwanie i funkcjonowanie związku. Dlatego oziębłość seksualną trzeba leczyć. Lekarzem wyspecjalizowanym w leczeniu hipolibidemii jest seksuolog. Jednak samo leczenie zależy od przyczyny problemu. Czasem pomoże uregulowanie gospodarki hormonalnej lub rozpoczęcie leczenia schorzenia, np. cukrzycy. W innym przypadku droga do rozpoznania prawdziwej przyczyny oziębłości może być bardzo długa. Na przykład brak ochoty na seks może wynikać z przewlekłego zmęczenia. To z kolei ma swoje źródło w niedostatecznej jakości snu, na co wpływ ma bezdech senny. Ten z kolei ma związek z wadami anatomicznymi dróg oddechowych, które wymagają operacji. Zanim uda się zdiagnozować rzeczywistą przyczynę oziębłości, konieczne może być wykonanie wielu badań. Warto jednak się na to zdobyć.


Jeśli oziębłość wynika z nierozwiązanych konfliktów psychologicznych, pomoże psychoterapia. W zależności od okoliczności, może to być terapia indywidualna lub terapia par. Zbyt niskie libido można też podwyższyć stosując naturalne suplementy zawierające wyciągi roślinne powszechnie uznawane za afrodyzjaki, np. żeń-szeń lub johimbinę.